திட்டமிட்ட இலக்கியம்

இந்த பாதை வழி
இது என் முதல் பயணம்

நிற்கும் மனிதர்களும்
நகரும் படிகட்டுகளும்

தண்ணிரை போல் ் ஊர்ந்து கொண்டிருந்தது
பரபரப்பு .
விமானங்களின் ஓசையை
உரிந்து கொண்டிருக்கிறது
காத்திருப்பு அறையின்
கrண்ணாடிகள்.

நேற்றுக்கும் இன்றுக்கும்

இடைப்பட்ட ஏதோ ஒரு
காலப் பொழுதில்
எழுதி கொண்டிருக்கிறது
என் பேனா.

பிரான்க் போர்டில்

என் முன்றரை மணி நேர

காத்திருப்பில்

இவ்வளவு இலக்கியமே
சாத்தியம்
அல்லது
போதும்.

J.Jayasree , LKG "D" section.

Two side hair that looks like bushes tied up with black ribbons and a flower like knot on it. A hair band for the sake for wearing a hair band which was bought by refusing to move from the shop unless dad bought it

Little kajal in the bigg bright loving eyes cute nice earrings and wearing collar buttons to choke the neck with a hand kerchief pinned up on the shirt.

Beautiful bright shoes trying to keep up with the elders and those eyes wandering all over...looking at everything with wonder

Those cute hands holding those bigg hands and walking suddenly stopping to look at a beautiful butterfly....only to be tugged on by the the bigg hand

Carrying a square shapped biggggggggg bag with 3 books and one pencil box
and lot of stuff that are extremely precious like the leaf that fell from the tree that is there in front of the school , a crow feather as crows are precious and are among the rare species and a yummy small piece of bulpum.

Eagerly looking at the school gate...waiting to get to the friends and the teachers...
Running inside once at the gate... looking back towards the gate in last minute before entering the school building.

Entering that hugee door to the school.... eager to find some familiar faces of friends and teachers... that shy smile on the face when you 1st spot your fav teacher walking towards you

A chocolate wrapper with a silver foil made into a beautiful ring and stored safely in the box

The flowers made from pencil shavings... saved safely inside the pencil box
Those sharp pencils.... check them again to verify that they sharp enough....
Sharpening the pencil just to see how long those flowers can be and getting scolding later at home for reducing the pencil to a ridiculously small size in a single day!
Making sure that that yours should be the sharpest in the whole class... you can see the gleaming tip of the pencil wink back at you

Clean the white eraser... there should be no marks... it should be gleaming white.... write the date neatly on top of the book...underline that and sit with a glow anticipating an appreciation from the teacher

Wait for the lunch bell to ring and runnnn to find the best place near ur friends
That wait before the lunch bell rings.... all hungry... wondering what mom made for lunch... wondering what your friends bought for lunch....
Put on that clean napkin on your lap... and the aroma in the room of all open tiffin boxes
wow mango.... the look on your friends faces when they see the mango in your box.... After all you are only one to have 9 pieces of them!
Those lovely stories to tell during lunch... that exciting stories... so much to say so much to laugh


And sighhhh the bell is rang again…………………………….
The child has grown the dream lingers....

A chat Transcript! shhhhh dont tell my bosssss :)

உடைந்த பென்சிலும் சதுர உலகமும்

யாரை போலவும் இலல்லாமல்

எல்லாரையும் போல் இருக்க

முயற்சிக்கும் சிறு உயிர்கள்

இவர்களின்

சதுர உலகத்தில்

உலவும் ஆச்சர்ய குறிகளுள் சில கீழ்வருமாறு,

நட்டு வைத்த பல்

நாளை முளைக்குமா !?

எட்டு கால் பூச்சிக்கு

எதற்கு இத்தனை கால் !?

வானத்தை பூமி பார்கிறதா

அல்லது பூமி வானத்தை பார்கிறதா !?

அக்காவின் கூந்தல் மட்டும்

ஏன் இத்தனை நீளம் !?

பஞ்சு மிட்டாய் தின்பண்டம் என்றால்

பஞ்சு ஏன் தின்பண்டம் இல்லை !?

பெரியவனாகி நீ என்ன செய்ய போகிறாய்?

ம் !?

முதலில் நான் பெரியவனவேனா ?
இதுவாக ...
இப்படியாக...
இன்னும் பலவாராக..

மாயத் தனிமை

தனிமைகளை நிரப்ப
எப்போதும்
ஏதோ தேவை படுவதில்லை
யாரோ தான் தேவை படுகிறார்கள்
யாரோவில் தொடங்கி
யாரோவில் முடியும்
தனிமைகள்

முத்தப்பிழை

கல்லான பின்னும்
கன்னத்தை எரித்து கொண்டே இருக்கிறது
உன் அமில முத்தம்

கனவு என்னும் திசை பலகை

நேற்று கண்ட கனவில்
உன்னை அங்கேயே விட்டு விட்டு வந்துவிட்டேன்
இதற்காக நான் என்னை வெறுக்கிறேன்.
இன்னும் சில வினாடிகள் மட்டும் பொருத்துக்கொள்
இதோ இதோ உறங்க தொடங்கிவிட்டேன்!

யன்னல் பொழுதுகள்

ஒரு சிறு குழந்தையின்
உற்சாகத்தோடு எதிர் பார்த்து கொண்டிருக்கிறேன்
உன் வரவை
நாளை என்றும் மறு நாள் என்றும்
ஒன்றும் இல்லை என் நாளேட்டில்
எல்லா நாட்களும்
இன்றில் தொடங்கி இன்றில் முடிகிறது

மழை

நான் காடுகளில் தொலையப்போகும் அந்த நாளில் கன மழை பெய்ய வேண்டும்.

என்னிடம் வார்த்தைகள் தீர்ந்து போகும் ஒரு வெறுமையான பொழுதில் அவ்விடத்தை மழை நிரப்ப வேண்டும்..

சத்தியமாய் அதை பற்றி நான் கவிதையோ அல்லது கவிதை போன்ற ஏதோ ஒன்றையோ எழுதிவிட கூடாது..

என் அன்மாவை நனைத்த ஒற்றைத் துளியாய் என்னோடு மட்டும் அது பேசிக்கொண்டிருக்க வேண்டும்

நான் முழுவதுமாய் சிந்தி சிதறும் வரை......

ஒரு கண்ணாடியின் மரணம்

என் வாழ்வின் முடிவுகளை பிறர் எடுக்கும் அளவிற்கு

என்னை முடமாக்கிய உன் செய்கைகளால் கூட

உன் மீதான என் காதலை குறைக்க முடியவில்லை

ஆனால் முடிவுகள் மட்டும் இனி எப்போதும்

என்னுடையவை அல்ல

அவை என்னை சுற்றி எடுக்கடுபவை

அவை தானியங்கிகள்

நான் அவற்றால் செயல் படுத்த படுகிறேன்

என் வாழ்வின் இந்நிலைக்கு உன் ஒரு நிமிட

கோபம் மிகுதியே கரணம் என்று தெரிந்திருந்தாலும்

இன்னும் உன்னை முழுவதுமாய் வெறுக்க இயலவில்லை

என் உணர்வுகளோடு நீ செய்த விளையாட்டிற்கு

விலையாய் என் வாழ்வு அடகு கிடக்கிறது

மீட்டெடுக்க முடியாத ஒரு ஆழ் கிடங்கில்

நன்றி

A Feather in the Wind

To the one with sunshine in her eyes

We pray all day and night

May this feather blowing in the wind

Bring love to lighter you from within

With a touch as gentle as your heart

Bring colours to brighten to your life!

. .. . . .Thanks!

Awarded Moments!

Sometimes we do not really except anything for the work we do. Not something tangible at least.

For instance the social works that i associate myself with. But when there is a recognition for such efforts it feels great. It happened to me recently when the NGO with which i work chose me as one of the action board members and awarded me for my contributions so far. It was a tressurable moment as i went to receive the award with my mom. I was feeling great!! I think that what ever i have done so far is nothing much, really. I am not trying to be humble here, truly  there is scope to do lot more with the bandwidth i have. I hope with time i shall be able to do my part to the society in a bigger and better way. For now its one of my happiest moments and i am feeling exceptionally overwhelmed by this gesture of acknowledgement. With no comparison what so ever its time for me to say "Ella pugazhum iraivanukke!!"  :)

Just Fly . . .

Just Fly . . . Fly .....

Oh thy magnifcient bird

Fly to a  place 

where there are no rules and boundaries

and place where the sky 

kisses the ground

with a billion stars lighting 

up the skies.

A place far away

with the gentle breeze on

your soft feathers.

Fly with the quietness

by your side.

Just fly to a world

beyond time

beyond the grasp of  reality

fly with thy majestic wings

Fly into the beauty of the light

Just fly oh dear bird 

Just fly.. . . . . . . .

(Shhhhh....An angel whispered these lines in my ears when i was too tired to fight it out!! )