சில அரிய புகைபடங்களும் பல புதிய குப்பை தொட்டிகளும் . . .

பழுப்பு நிறத்தில்

ஓரங்கள் கரைந்த

சதுரங்க அட்டையில்

வியாபித்திருக்கிறது ஒரு நொடி.

சரியாக சிரித்துவிட வேண்டிய

பதற்றத்தில் பற்கள்.

அரை மூடிய கண்களை தவிர்க்க

அவசரமாய் சற்றே மிகையாய்

விரிகிறது விழிகள்.

புகைப்படக்காரர் சிரிக்க சொல்லும் போது கூட

பெரும்பாலும் அப்பாக்களால்

வெறும் உதடு விரிக்க மட்டுமே முடிகிறது.

அம்மகளோ ஏதோ கணத்தில்

தொலைந்த அவரவரின் வாழ்வை

புமிக்கடியில் துலாவ தொடங்கிவிடுகிறார்கள்.

கவிதையை முடிக்கும் கடைசி வார்த்தை போல்

புப்பெய்தியபின் பின் தோன்றும் முதல் பரூ போல்

அதீத முக்கியத்தும் பெறுகிறது

பிம்பங்களால் கட்ட பெரும்

அந்த ஒரு நொடி.

அந்த ஒரு நொடி பற்றி

நாளை வரலாறு பேசலாம்

அல்லது வாசல் குப்பைகளோடு

அவை கலந்து கரைந்து இறந்து போகலாம்.

சில அரிய புகைபடங்களும் . . .

பல புதிய குப்பை தொட்டிகளும் . . .

Friends!

"No one can be a friend to anyone sister, you dont know still" . This was the reaction of 15 year old ammu when i asked her about her friends! She was not representing a teeneger hanging out in CCDs , wearing branded jeans , bright T-shrit with catchy writings and a bag hanging way below the knee. Her apartment is not a three bed room flat in gandhi nagar and both her parents are not working. She doesnt freak out , may it be movies or may it be maths!

Are you able to relate to ammu, can you imagine her? Finding it difficult right?

Even i found it very difficult until i actually saw her in the 'Government Remand home for Girls'.

Its a place where the socially victimised girls below the age of 18 are brought after being rescued by the police.

A place where you get the see some otherwise unseen faces. Some 3 girls who were abandoned by their families for being mentally challenged are mixed up in this crowd of 117. They were smiling , infact they were constantly smiling at me when i went there.

However ammu who brought me tea while i was waiting in their office room never smiled at me.

And she was the one who gave me that 'never before heard' answer about friendship. I did not react. Infact i didn know how to. May be she is right!

Surround by people with whom she has compete for using anything from toilet to toilet soap , with whom she has to adjust 24*7 for the reason of no choice, behind whom she has to wait in long queue for getting her plate of food, besides whom she has to sleep in congested room how can she be a friend?

Its nice to have friends who send sms, greet over a e-card,drops down once in a while, meets over the weekend. But how to find a friend in a person with whom you need to compete for survival?

I spoke to them, yes i spoke to all the 117 of them including those three delightful faces sitting in the left corner. I told them to read the books from the library we had set up for them. We spoke about movies to mullah stories, kadhalil viludhen to Kalam effect , career to coffee.

When i asked about their talents , leela said "we can sing, dance and shout(!?)". Did you ever know that shouting is a talent. Know it now. Oh god! They shouted to blow off the roof up to the sky. Amazing girls!

I was curious and asked leela about her friends. Without a minute of hesitation she said, "No one can be a friend to anyone sister, you dont know still".

(Names are changed for anonymity)

நான்

சொல் என்றொரு சொல் இல்லாமல் போனால் எண்ணங்களை எப்படி வெளிப்படுத்துவது..........................................
வெளிவர துடித்துக்கொண்டு உள்ளேயிருந்து எம்பி எம்பி பார்க்கும் சில அரூபமான கருத்துக்கள்...............
வார்த்தைகள் தீர்ந்து போன முடிவற்ற வெளியில் தனியே விடப்பட்டிருக்கிறேன்...........
சொல்லப்படாமலும் எழுதப்படாமலும் பேசப்படாமலும் எத்தனை சொற்கள் இந்த பிரபஞ்சத்தில் ஒர் முடிவு தேடி அலைகின்றனவோ.
யார் பேனா எவர் வாய் வழி இவை விட்டு விடுதலையாக போகின்றனவோ? பதில் கிடைக்காது அல்லது பதிலே இல்லை என்ற நிலையிலும் கூட தொடர்ந்து எழும் கேள்விகள். நான் என்று கூட ஒரு சொல்.. ம்ம்ம்... நான் என்றொரு சொல். இதில் என்னை நான் எப்படி உணர்த்துவது.
இதில் நான் எதை சொன்னாலும் கடைசியில் அது வெறும் சொல்லாகி விடப்போகிறது... என்னைப் பற்றி தோண்றிய வார்தைக்குப்பைகள் கோபம்
அன்பு அழகு
திமிர் குழந்தை காதல்
வெறுப்பு தனிமை நட்பு தூய்மை பொறாமை நடிப்பு பயம்
நான் என்கிற என் இருப்பை என் இருத்தலை தற்சமயம் இந்த வர்த்தைகள் தான் மீண்டும் மீண்டும் நிறுவிக் கொண்டிருக்கின்றன.. இதில் விடுபட்டுப் போன எல்லா சொற்கலும் உங்கள் மனதில் தோன்ற கடவதாக.. ..................................................................................................................................

நாட்கள்

மிக வேகமாக நகரும் நாட்களில் மெதுவாக நகர்ந்த நாட்கள் பற்றிய நினைவுகள் வருவதில்லை. ஆனால் மெதுவாக நகரும் நாட்களின் ஒவ்வொரு கணமும் கனம் பொருந்தியது என்றே தோன்றுகிறது.

நாட்களின் நீள அகலத்தை தீர்மானிப்பது யார்? எந்த விஞ்ஞான கணக்குகளுக்கும் அகப்படாமல், நாட்கள் தன்னை தானே ஒரு தையல்காரனின் கத்திரியை கொண்டு வெட்டி கொள்கிறது.ஒரு நடிகையின் துரிகையை கொண்டு ஒப்பனை செய்து கொள்கிறது.

ஒவ்வொரு நளும், ஒரு முடிவற்ற கணக்கியல் சமன்பாட்டை போல் நீண்டு கொண்டே போகிறது.

ஒவ்வொரு இரவோடும் ஒட்டிப் பிறக்கும் ஒரு பகல்.ஒவ்வொரு பகலோடும் ஒட்டிப் பிறக்கும் ஒரு இரவு.பகலின் நிகழ்வுகளுக்கு மெளன சாட்சியாய் நிற்கும் இரவுகள். இரவுகளின் சம்பவங்களை பறைசாற்றிக் கொண்டிருக்கும் பகல்கள். காலவெளியில் கணக்கற்ற பல இரவுகளும் முடிவற்ற சில பகல்களும்.

கானகத்தின் ஊடே பாயும் கதிரவனின் ஒளிக்கதிர்கள் சில பகல்களை அங்கே பொழிந்து விட்டு செல்கின்றது.கடல் மேல் காயும் சூரியனிலிருந்து கசிகிறது சில பகல்கள்.உடலுக்குள் பாய்ந்து உயிரை துளைத்து ஆன்மாவிற்கு உணவாகும் சில பகல்கள்.

இரயில் பயணத்தின் போது பின்னோக்கி ஓடும் சில இரவுகள்.பாயும் அருவியின் பாறை இடுக்குகளில் ஒளிந்து கொண்டிருக்கும் சில இரவுகள்.திரெளபதியின் முடியாத கூந்தலிலும் மிச்சமிருக்கிறது கொஞ்சம் இருட்டு.

நாட்கள் ஒரு தேர்ந்த கதை சொல்லியை போல் பல கதைகளை அனுபவமாய் தன்னுள் சுமந்து செல்கிறது.

தாஜ்மகல் கட்டிய கைகள் இதனுள் தான் கிடகின்றன....
கலீல் ஜீப்ரான் சொல்லாமல் விட்ட பல சொற்களும் இதனுள் புதைந்து இருக்கிறது.....
கார்மழையில் கண்ணன் நின்றாடிய காலிங்கன் இதனுள் தான் உறங்குகிறான்.
இதனுள்ளிருக்கும் கல்லறையிலிருந்து இன்னும் அனார்கலி சுவாசித்துக் கொண்டிருக்கிறாள். இந்த சுவாசத்தின் வெப்பம் தான் ஒவ்வொரு பகலையும் சூடாக்குகிறது.ஒவ்வொரு இரவையும் மோகத்தால் நிரப்புகிறது.மோகம் கொண்ட ஒவ்வொரு இரவிலும் தவறாமல் பொழிகிறது கார்மழை.

நாட்களின் சாளரங்கள் பெரும்பாலும் முடியே கிடக்கின்றன.அரிதாய் காட்சி தரும் நீண்ட கூந்தல் கொண்ட அரேபிய இளவரசி அதன் பின் அமர்ந்து தன் ராஜகுமாரனின் வருகைக்காக காத்திருக்கிறாள்.

பல மைல்களுக்கு அப்பால் செல்லும் இரயிலின் அருகே அதிர்கின்றன சில மஞ்சள் நிற பூக்கள் கொண்ட செடிகள்.

நாட்களின் அதிர்வுகளில் அதிர்கின்றேன் நானும்.............................

Women in 2020: Strengthen the roots

What are women in(rural) India today aspiring to? Are they aspiring to be homemakers?
Or are they aspiring to realize their dreams? Are they even free to dream?! Or do they believe that dreaming is hopeless in a land where their dreams will never take flight? Do they passively give into societal censure, parental and monetary restrictions? Or do they voice their hopes and wishes? Do they even have a voice?!

Do our rural women have the power to give themselves the hope of a better life?
That’s a difficult question to answer. It all boils down to education. The situation is quite dismal since for every 100 girls that enroll in Schools in rural India, only
eighteen reach class 8, only nine reach class 10 and just one reaches class 12.
Well it’s the time to think of some probable solutions. Understanding the psyche of the rural poor, a monetary incentive (of say a 100 rupees a month) for every girl child that goes to school and an additional Cash Prize for a girl who appears for the exams and passes, can bring about a substantial increase in female child enrollments in schools. Additional stress needs to be laid upon women entering the science streams(medicine, engineering, automotives etc) rather than just the traditional domains that women have been in for the past centuries. The manufacturing companies or industries that encourage the count of women employees should be given some tax benefits. Women need to be motivated
to pursue their studies and subsequently their careers. This can also be initiated at
the rural level. Strong self-sufficient women and women entrepreneurs from villages which are in proximity to a said village can be given good mileage. Locals will easily identify with these known individuals who were in similar situations and who have masterfully handled their strife and struggles by turning to education and its
benefits. These local role-models can be a part of the school curriculum to help,
guide, motivate and give the female students a realistic, achievable goal. To include such activities in the curriculum, can be made mandatory by the government. It may be a long while before the rural men accept their women as bread-winners
but it won’t be too long before the men start recognizing their women as potential financial contributors, in addition to their role of contributing to the welfare of the children and the home. We long to see the day when a rural woman managing her
home and her career is seen as a norm rather than just the odd exception.

Only with a remarkable role played by women we can achieve the vision 2020.
Because India’s Future lies in her villages and India’s strength lies in her Women.

Dream comes true!

We were told before a week that India Vision Partner organisations have got an opportunity to meet Dr.Kalam and he has given an appointment at eleven. The excitement and anxiety was crossing its thresholds and we were all set to meet our source of inspiration. The first surprise news that came was the meeting was not 11.am but at 11.pm!!
Twelve of us from all the Partner organisations like Suyam, Inda Sudar, Dream India, Team Everest, Nandanar Trust, Manam Malarattum, and Young Helping Minds assembled near RajBhavan gate at 9.00pm and it was wonderful to meet lot of like minded people.
To be present inside rajbhavan itself was feeling so great. We were fully charged and waiting for "D Moment". And finally we were called inside. As Dr Kalam was busy with various meetings, we were called inside at 12 midnight he spent with us till 1 am. He was very fresh and very enthusiastic in meeting our India Vision team.
I don't think I will be able to capture in words what we felt as soon as we saw him. It's beyond words and languages.
We could all feel his presence. In fact that was the moment when we realized the significant impact he has created in us.
The one thing that kept me thinking was his sincerity. All the seven partner organisations handed over their 'brieft note' of their activities. He went through these notes carefully. He said that he has got a lot of homework from us (!) and he has to work on it to us give directions. We understood that here is where the depth in his words comes from. When he says "Dream" it doesn't sound ordinary but its so vibrant and energetic and that's because and mind effort he puts behind it.
Now this meeting has invoked a lot of responsibility in us. We can thank for his time shared with us only by doing more for the society. We should touch as many lives as possible and try to bring smiles on their faces as he said.
See more photos http://flickr.com/photos/prpoint

சமர்ப்பணம்

பட்டில் பாவாடை கட்டி
பாதமிரண்டிலும் கொலுசுகள் பூட்டி
வாசனை மல்லியை தலையில் சூட்டி சூட்டி
எங்கள் அழகனைத்தும் புறம் சார்ந்த விஷயம் என்று
புரிய வைத்துகொண்டிருந்தது சமூதாயம்.
ஐயா!
உங்கள் அக்னி சிறகுகள் மட்டும் எங்களை
வருடாமல் போயிருந்தால்
எங்கள் அகம் ஆற்றல்களின் கிடங்கு
என்பதை அறியாமலேயே வேடிக்கை மனிதர்களை
போல் வீழ்த்திருப்போம் நாங்களும்.
கள்ளி பால் உண்டு சுருண்ட
எங்கள் சகோதரிகளின் சவங்களை பார்த்து
மையிட்ட எங்கள் கண்களுக்கு கனவுகள்
காண தகுதியிருக்கிறதா
என சத்தமில்லாமல் அடங்கிபோயிருந்தன
எங்கள் ஆசைகள் மொத்தமும் .
ஐயா!
உங்கள் தீர்க்க தரிசனம் மட்டும்
எங்களை வந்து சேராமல் போயிருந்தால்
இன்று ஞான பெருவெளியில் நம்பிக்கையோடு
மிதக்கும் எங்கள் கனவுகள் எல்லாம்
ஏதோ அடுப்பில் கிடந்த விறகின் நெருப்பில் வெந்து போயிருக்கும்.
ஐயா!
"காலத்தின் மணல் பரப்பில்
உன் காலடி சுவடுகளை
பதிக்க விரும்பினால்
உனது கால்களை இழுத்து இழுத்து நடக்காதே
என்ற உங்களின் வார்த்தைகளால்
வார்தேடுகப்பட்டவர்கள் நாங்கள் .

இன்று உங்களால்
எங்கள் ஆன்மாவின் உள்ளொளி ஒன்று தான்
இந்த தேசத்தை ஒளிரசெய்யும் என்பதை உணர்கிறோம் .
எங்களுக்குள் இருக்கும் இறையாண்மை தான்
இந்த தேசத்தின் எழுச்சி என்று நம்பிக்கை கொள்கிறோம்.

ஆதவனின் அருள் கதிர்கள் எங்கெல்லாம் பாய்கிறது என்று
அன்னார்க்கு தெரிவதில்லை
உங்களின் இருத்தலால் மட்டும் எத்தனை
மனங்கள் மலர்திருக்கும் என்று
உங்களுக்கு குட தெரிய நியாமில்லை
வார்த்தைகளுக்குள் சுருக்கி சொல்ல வேண்டும் என்றால்
எங்கள் வாழ்வின் அர்த்தங்கள் மொத்தமும்
உங்கள் காலடிக்கு சமர்ப்பணம்!

நிலம் பெயர்ந்தவள் - லதா

சமிபத்தில் படித்து , பிடித்திருந்தது !

யாருக்கும் இல்லாத பாலை

போர்

களைத்து நிற்கிறாள் காளி

மணல் காற்றின் வெம்மை வாட்டும்

எல்லையற்ற வெளியில்

ஒவ்வொரு கையாய் வீசுகிறாள்

ஒலியுடன் விழுகின்ற ஆயுதங்கள்

துர்வாரும் இயந்திரங்களின் இசையில்பாடிச் செல்லும்

பலவிதப் பெண்களும்

அவள் வெற்றுக் கரங்களில் கொடிகள்

கட்டிச் செல்கின்றனர்.

பதினெட்டுக் கரங்களிலும்

பாடல்கள்

பல்வேறு மொழிகளில்

செம்மை களைந்து வண்ணங்கள் பூசிய

அவளை

சென்ற இடமெல்லாம் கேட்டனர்

"எந்த நாட்டவள்"

மென்மையேறிய கரங்கள் வலிக்க வலிக்க

கொடிகளால் சுற்றிக் கட்டினாள் அதில்

துப்பாக்கிகள் சொருகினாள்

எவருமற்ற கடல் பரப்பில்

திணை களைந்து நீந்துகிறாள்

உடலெங்கும் புயல் சுமந்து

Fire in the mountain run run run !!

The weekend events were great fun. The active participation of many volunteers made it all the more colourful.
In the event at crest we encouraged the students to be regular to school and actively participate in games etc.
We played a lot with them and sandwiched these thoughts in between the games.

http://picasaweb.google.com/ivolunteerbangalore/Crest/photo#5209847433549400866

In NELE it was awesome fun to play with the kids and conduct painting competition for them.
It was a great feeling that we could actually bring smile on their faces just by our presence.
It was good opportunity for us as well to revive and revisit our drawing skills :) !
http://picasaweb.google.com/akash.bhattacharya17/AshaKiranaNele

Tanjore painting

I Cant exactly remember when did i see the first tanjore painting . I have a great fascination and liking for them. The bright colours , sharp features , embossed with gold and semi precious stones . . . . they just appeal to all my asthetic senses of beauty.

I think this liking should have got built over a period of time. The images of the hindu temples like thiruveeteswaran kovil , parthasarathy kovil etc surrounding my house should have created this love for tanjore paintings in me. Infact its the first thing that strikes to my mind when i think of buying a gift to some one. The rasi handloom shop in mylapore is one place which can be visited just for the great fragrance it has. It also showcases few wonderful tanjore paintings . Mostly the very regular classical ones.

I always imagine a house which has a dark brown well crafted wooden furniture in the hall . A beautiful "Unjal" with elephants on the golden chain on the four sides holding it placed in the center.

White walls with huge tanjore painiting in the center . Some green plants at the side. Sum total all that i want to say is i loveeeeeeeeeee tanjore paintings :)

Still Learning..

This Saturday i had been to swanthana. There were a lot of kids . The cute little ones whose smile is worth millions. These girls are abandoned by their parents for multiple reasons. They are challenged in many ways by the creator. I went there just to spend some time however i happen to learn something which will be a leason for me for my life.

As soon as i entered there was girl who came running towards me shouting "akkkaaaa !!!" , she tried to show me something written in a paper. I could only read what was written in that paper and not what was there in her beautiful mind. I was received like i was known to them from ages. I met the sister had a word with her and came back to the hall where each one of them had a place in some corner . They were trying to grab my attention by loudly smiling , doing some action and waving hands towards me. And few were smart enough to move their wheel chair slowly towards me and didn want to wait for me to look at them. Everyone tried to convey some information to me from the world in which they live. All that i could understand was that they were really very happy to find someone to hear.

We kept chit chatting . They were talking something that i didn understand and i was also talking something which i am sure they might not have understood. But we were in a plane of thoughts and we could read each others mind. We may not have followed what was being said but the unsaid was quite clear to us.

Someone wanted my bright green bangle and someone was already dancing with my kalamkari printed dupatta. Suddenly some noise made me turn and i saw hema had slipped down from her special cycle. She is a 4 year old girl who cannot speak or hear and also mentally challenged. She took some time to realise that she was facing the sky with her legs were raised above her knees. Immediately she started crying aloud. I ran towards her , took her into my arms and was trying to tell her that nothing much happened. I myself was a bit scared as i did not understand how to console her. Now she started to cry in intervals . Sleeping for sometime suddenly getting up and crying and slowing closing her eye lids and again going back to sleep.

After sometime she woke up and when she became really silent i was very happy . Now suddenly something irked me so badly in my left arm and i screamed in pain. It was so sudden that tears started rolling out of my eyes. May be because of the shock or pain i don't know. I could see that it was hema who bit me and she went back to sleep in the same arms very peacefully.

For a moment i didn know how to react. I was helpless and was left clueless why did she do that to me. However i could not react in anyway because i know her state. This dragged me into thoughts for the rest of the week. Most of the time i expect people to react to me in a specific way for various reasons. I break my heads thinking why cant they be good to me for all that i have done to them. Hema thought me an answer that day. She actually thought me an important lesson for my lesson for life which i would have never learnt otherwise.

Each one has reason to react in their own way. Its left to us as to how we want to take it and proceed. We can over react, discontinue their relationship , scold , remain calm , try to become god etc.,

What we still cannot do is to expect some one to be ideally a person whom we have imagined in our minds. Thanks a lot da hema kutty i will never forget you in my life.

For more pictures: http://www.flickr.com/photos/kkube/